Works by Wim Mertens, Philip Glass, Yann Tiersen, Astor Piazzolla, René Aubry, Nikos Kypourgos, Sakis Abatzidis
Blending elements of minimal and cinema music and with reference to the alternative scene, SOMNIA present an extraordinary music proposal, enriched with parallel video screenings.
SOMNIA was created on 2004 in Thessaloniki and had performed in various musical scenes of the city as well as in several other regions of Greece.
Blending elements of minimal and cinema music and with reference to the alternative scene, SOMNIA present an extraordinary music proposal, enriched with parallel video screenings.
SOMNIA was created on 2004 in Thessaloniki and had performed in various musical scenes of the city as well as in several other regions of Greece.
Band Members:
Velkopoulou Fwteini (vocals)
Alexiou Vasiliki (vocals)
Kontos Vangelis (electric-classical guitar)
Abatzidis Sakis (piano, orchestration)
Vlachou Aggeliki (violin)
Tavlaridou Olia (flute)
Papadopoulos Charalambos (violoncello)
Zachartzis Michalis (contrabass)
Bacharidis Vasilis (drums)
Tselios Dimitris (soprano saxophone, oboe)
Velkopoulou Fwteini (vocals)
Alexiou Vasiliki (vocals)
Kontos Vangelis (electric-classical guitar)
Abatzidis Sakis (piano, orchestration)
Vlachou Aggeliki (violin)
Tavlaridou Olia (flute)
Papadopoulos Charalambos (violoncello)
Zachartzis Michalis (contrabass)
Bacharidis Vasilis (drums)
Tselios Dimitris (soprano saxophone, oboe)
Official MySpace Site of SOMNIA: http://www.myspace.com/somniagr
1 comment:
Τι κοινό έχουν μια ιστορική φυσιογνωμία,ένα ηλιοβασίλεμα,ένα reunion,ένας εξορκισμός, ένα τρενάκι που περνά, μελωδίες μινιμαλιστικές και υπέροχες και ένα θερμό πλήθος;
Φυσικά όλα αυτά θα μπορούσαν να συνδυαστούν μόνο στη συναυλία των Somnia που έγινε στην Παραλία της Θεσ/νίκης σε μια ζεστή καλοκαιρινή βραδιά.Με ήχους από τον Mertens μέχρι τους Hooverphonics και τα αγαπημένα μας soundtracks (εδώ κολάει και ο εξορκισμός) κατάφεραν να καθηλώσουν το πιο ανομοιόμορφο κοινό που πιθανόν είχαν ποτέ. Κάτω από το άγαλμα του Μ.Αλέξανδρου στήθηκε η σκηνή και μόλις έπεσε το φως της ημέρας, τα παιδιά κατάφεραν να γεμίσουν το μυαλό μας με το φως των ήχων. Ταυτόχρονα υπήρχε και προβολή video art, που συνέδεε τις μελωδίες με τις εικόνες που ήθελε να μας μεταδώσει το group και μας ανάγκαζε να φτιάξουμε και τις δικές μας. Το κοινό πολυπληθές και ποικιλόμορφο. Από επαγγελματίες μουσικούς και άναρχους φοιτητές, μέχρι μωρά σε καροτσάκια και ηλικιωμένους ανθρώπους που μηδαμινή εμπειρία θα είχαν με τέτοιου τύπου μουσικές επιλογές. Τι περίεργο όμως... Η πλειοψηφία του κόσμου έμεινε καθηλωμένη στις θέσεις της και περίμενε το επόμενο κομμάτι του συγκροτήματος. Βέβαια με τόσο προσεκτικά επιλεγμένες μελωδίες, με εξαιρετικούς μουσικούς, και με μια ποικιλία ηχητική που δε βάραινε το συναίσθημα του απαίδευτου ακροατή, δε θα μπορούσε να συμβεί και κάτι διαφορετικό.
Οι Somnia κατάφεραν να μας κρατήσουν όλους μια παρέα.
Και κάπου εδώ έρχεται και δένει το "reunion" που λέγαμε πιο πάνω. Μιλώντας αποκλειστικά για τον εαυτό μου ένιωσα περίεργα και συγκινητικά, καθώς είδα ανθρώπους που είχα να δω μέχρι και σχεδόν δεκαετία πίσω. Παιδιά με τα οποία ήμασταν συμφοιτητές και ξεκινάγαμε
τότε για το άγνωστο με βάρκα την τρέλα και τα όνειρα μας.
Σε αυτούς λοιπόν να αφιερώσω τη συναυλία, και να ευχηθώ εις το επανιδείν.
Ευχαριστώ για όλα Somnia.
Post a Comment