Μια νέα σημαντική έρευνα αποκαλύπτει πως οι αρχαίοι πρόγονοι μας ζωγράφιζαν στους χώρους των σπηλαίων τους σε σημεία όπου το τραγούδι, οι ψίθυροι και η μουσική ακουγόταν καλύτερα!
Αναλύοντας τις περίφημες σπηλιές της Γαλλίας που είναι ζωγραφισμένες με ώχρα, οι επιστήμονες κατέληξαν στο συμπέρασμα ότι τα πιο πυκνά σε τοιχογραφίες τμήματων των σπηλαίων είναι αυτά με την καλύτερη ακουστική. Και το πιο εντυπωσιακό ακόμα είναι πως οι ψίθυροι σε κάποια κυρτά τμήματα των τοίχων παράγουν ήχους που μιμούνται τα αντίστοιχα ζώα.
Αναλύοντας τις περίφημες σπηλιές της Γαλλίας που είναι ζωγραφισμένες με ώχρα, οι επιστήμονες κατέληξαν στο συμπέρασμα ότι τα πιο πυκνά σε τοιχογραφίες τμήματων των σπηλαίων είναι αυτά με την καλύτερη ακουστική. Και το πιο εντυπωσιακό ακόμα είναι πως οι ψίθυροι σε κάποια κυρτά τμήματα των τοίχων παράγουν ήχους που μιμούνται τα αντίστοιχα ζώα.
Ο Παλαιολιθικός άνθρωπος που έφτιαχνε τις τοιχογραφίες είχε "κουρδισμένη" ακοή ώστε να αναγνωρίζει την ποιότητα του ήχου σε συγκεκριμένα σημεία των σπηλαίων και να επιλέγει συνειδητά να φτιάχνει εκεί τις ζωγραφιές του σαν τοπογραφικό μνημείο ή σαν κομμάτι της παράδοσης του τραγουδιού, όπως αναφέρει ο ερευνητής Reznikoff, ο οποίος ειδικεύεται στην αρχαία μουσική στο Πανεπιστήμιου του Παρισίου Χ στην Ναντέρ (University of Paris X - Nanterre). O Reznikoff θα ανακοινώσει τα αποτελέσματα του σε επερχόμενο συνέδριο στο Παρίσι υπό την αιγίδα του Acoustical Society of America.
Οι άνθρωποι των σπηλαίων χρησιμοποιούσαν τον ηχοεντοπισμό.
Οι άνθρωποι των σπηλαίων χρησιμοποιούσαν τον ηχοεντοπισμό.
Οι άνθρωποι που ζούσαν στην Ευρώπη κατά τη διάρκεια της Άνω Παλαιολιθικής εποχής (40.000 π.Χ. - 10.000 π.Χ.) διένυαν τον περισσότερο χρόνο της ζωής τους μέσα στις σπηλιές, ενώ κατασκήνωναν έξω για μικρές περιόδους. "Ήταν κυνηγοί σε πολύ ψυχρά κλίματα και χαμηλές θερμοκρασίες", είπε ο Reznikoff στο LiveScience.com
Με μόνο οδηγό το αχνό φως από τους δαυλούς, οι οποίοι δεν μπορούσαν να μεταφερθούν στα πολύ στενά περάσματα μέσα στις σπηλιές, οι αρχαίοι κυνηγοί έπρεπε να χρησιμοποιήσουν τις φωνές τους όπως ένα σόναρ, για να εξερευνήσουν τα μονοπάτια και τις κοιλότητες, όταν έβρισκαν μια νέα σπηλιά.
Οι ζωγραφιές στις σπηλιές ήταν μέρος της πρώιμης θρησκευτικής ζωής των ανθρώπων, η οποία πιθανόν περιείχε και τη μουσική και το τραγούδι. Παρόλο που έχουν βρεθεί απομεινάρια μουσικών οργάνων μέσα στις σπηλιές οι αρχαιολόγοι δεν είχαν εξακριβώσει εάν η μουσική και η ζωγραφική είχαν τελικά κάποια σύνδεση μεταξύ τους.
Με την υποψία ύπαρξης ενός τέτοιου συνδέσμου ο Reznikoff και η ομάδα του χρησιμοποίησαν και μέτρησαν την αντήχηση της φωνής για να μελετήσουν την ακουστική στις σπηλιές της Γαλλίας.
Ένας εκπαιδευμένος τραγουδιστής μπήκε μέσα στις σπηλιές δοκιμάζοντας διαφορετικούς ήχους και σε διαφορετικά τονικά ύψη σε πολλά σημεία. Τα μέρη με τη μεγαλύτερη αντήχηση, ή τα σημεία όπου η φωνή ήταν πλέον ενισχυμένη και καθαρή, σημειώθηκαν σε ένα χάρτη, ο οποίος συγκρίθηκε με τον χάρτη των απεικονίσεων. Η πλειοψηφία των παλαιών αυτών εικόνων, ακόμα και σε ποσοστο 90% μερικές φορές, συνέπεσε ακριβώς ή πάρα πολύ κοντά στα σημεία όπου η ακουστική ήταν καθαρή και ο χώρος είχε την καλύτερη αντήχηση!
Για περισσότερες πληροφορίες διαβάστε το άρθρο στο LiveScience.
*Aneza*
No comments:
Post a Comment